รายละเอียด :
คนเรานั้น ต่อใหเกงกาจสักแคไหน ก็ยังต่อกรกับภัยธรรมชาติไม่ได้อยู่ดี
ในระหวางที่บิดาตัดสินใจไปเป็นโจรปล้นชิงทรัพย์สินของคนอื่น
จางผิงยอมละทิ้งความฝันที่จะเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งในแผนดิน
เขาวังไปเป็นขันทีเพื่อหาเงินให้ครอบครัว
เป็นองค์ชายแท้ๆ ทำไมถึงผอมจนหนังหุ้มกระดูกได้นะ?
...นี่คือความประทับใจแรกที่จางผิงมีต่อหวางฝูเจีย
เขามององคชายที่ยอมคุกเข่าให้ขันทีกระจอกงอกงอย
อีกทั้งรอยแผลน้อยใหญ่ที่อยู่บนตัวฝ่ายนั้น แล้วให้โกรธจนตาแดงก่ำ
ก็แค่เกิดมาอัปลักษณ์ ดูประหลาดกว่าคนอื่นนิดเดียวเท่านั้นไม่ใช่หรือ?
คนอัปลักษณ์ไม่ใช่คนหรือไร?
หึ เขาตัดสินใจแล้ว เขาจะเลี้ยงดูหวงฝู่เจี๋ยในวังหลวงแห่งนี้
ให้เด็กน้อยเติบโตขึ้นมาเป็นยอดฝีมืออันดับสองในแผ่นดินให้จงได้!
สายตาที่คนคนนั้นมองเขาฉายแววตกตะลึง...ไม่ใช่หวาดกลัว เวทนา...ไม่ใช่รังเกียจ
ทีละเล็กทีละน้อย...ความเวทนาที่ว่าค่อยๆ กลายเป็นความรักและความเอ็นดูที่มีต่อเขา